Jużyna - przestarzale (tak to określa słownik) tak nazywano podwieczorek. Według „Encyklopedii staropolskiej” Zygmunta Glogera gościom w domach polskich podawano na jużynę owoce, ciasta, śmietanę lub kurczęta z sałatą.

Z kolei w okolicach Sędziszowa Małopolskiego – jak wspomina Henryk Szczęch - przed wojną mówiono tak na kanapkę z serem białym wymieszanym z masłem. Była to piętka (dupka, skibka) chleba z wybranym środkiem, a zamiast niego wkładano tam ser z masłem i to wszystko przykryte było pajda chleba.