Wysokoprocentowy (ponad 70%), wytrawny, napój alkoholowy, wypalanka , produkowana ze specjalnie dobranych śliwek węgierek. Zazwyczaj śliwowica jest spożywana w postaci czystej, ale jak każdy silny napój alkoholowy może być dodatkiem do herbaty, np. w stosunku 1:4. Śliwowica produkowana jest z przefermentowanego zacieru uzyskanego z miazgi przebranych i rozdrobnionych śliwek węgierek. Niekiedy ok.15 proc. owoców miażdżonych jest razem z pestkami. Zacier destylowany jest najczęściej dwukrotnie i najczęściej poddawany leżakowaniu w beczkach dębowych.
W Polsce produkowana bez zezwolenia głównie na południu w okolicy Łącka (śliwowica łącka), w okolicy Nowego Sącza, w gminie Szydłów oraz okolicach Krzeszowa. Sztuka produkcji śliwowicy jest w tym regionie przekazywana z pokolenia na pokolenie od XVII wieku. Tajemnica produkcji polega na doborze odpowiednich śliwek. Jest to bardzo ważne, gdyż prawdziwa śliwowica powinna być destylowana wyłącznie dzięki alkoholowi powstałemu z cukru zawartego w owocach (bez domieszki cukru).
Produkcja nie może doczekać się legalizacji, mimo uznania produkcji śliwowicy za niematerialne dobro kultury przez konserwatora zabytków. Do jednego z najbardziej znanych producentów śliwowicy w Krzeszowie zaliczyć należy Jerzego Łysikowskiego, którego wyroby znajdują uznanie na licznych imprezach promujących regionalne wyroby tradycyjne.